آغاز کردمش
افسوس ناگه از سر شاخ سخن پرید
پرواز را
در شاخه زار فکر
من پی گرفتم اما
دامی به ره نهادمش از گیسوان تو
آواز دادمش
گردن نهادمش
با واژه نجیب نوازش
بس ناز دادمش
یاری گرفتم از همه کائنات تا
پوشیده روی آمد و لب بسته ایستاد
بر دفتر سپید دهان باز کردمش